تنگی کانال نخاعی یک بیماری شایع است که زمانی رخ می دهد که عاملی سبب کاهش فضای داخلی کانال نخاعی شود که در این شرایط اعصاب و ریشه های نخاعی فشرده شده و علائمی همچون ضعف ، بی حسی ، گزگز کردن و درد را ایجاد می کنند.
علائم بسته به محل باریک شدن، ممکن است در قسمت پایین کمر و پاها، گردن، شانه یا بازوها احساس شود.
به طور معمول، فرد مبتلا به این بیماری از درد شدید در ساق پا، یا کمر هنگام ایستادن یا راه رفتن شکایت دارد. درد ممکن است هنگام راه رفتن از سطح شیب دار یا پله ها سریعتر ظاهر شود. معمولاً با نشستن یا خم شدن تسکین می یابد.
معمولاً، باریک شدن ناشی از آرتروز یا آرتریت ستون فقرات و بیرون زدگی دیسک های بین مهره ای است.همچنین ممکن است به دلیل ضخیم شدن رباط‌های پشت، ایجاد شود.
علائم تنگی کانال نخاعی اغلب به آرامی شروع می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. درد در پاها ممکن است آنقدر شدید شود که راه رفتن حتی در مسافت های کوتاه غیر قابل تحمل باشد.
ورزش در درمان این بیماری بسیار مهم است. ورزش منظم برای قوی نگه داشتن عضلات و بهبود انعطاف پذیری باعث افزایش قدرت، کاهش درد و بهبود رفاه عمومی می شود.
افزایش سن نیز یکی از عواملی است که خطر بروز این بیماری را افزایش می دهد.
دلایل و عوامل خطر
برخی از افراد با یک کانال نخاعی کوچک به دنیا می آیند. به این حالت “تنگی مادرزادی” می گویند. با این حال، باریک شدن ستون فقرات اغلب به دلیل تغییرات مربوط به سن است که در طول زمان رخ می دهد. به این حالت تنگی کانال نخاعی اکتسابی می گویند.
عوامل افزایش دهنده خطر عبارتند از :خطر ابتلا به تنگی کانال نخاعی اگر:
- افزایش سن
- آسیب دیدگی یا جراحی ستون فقرات در گذشته
- استئوآرتریت و خارهای استخوانی که با افزایش سن ایجاد می شوند
- اسپوندیلیت آنکیلوزان
- تومورهای ستون فقرات
- بیماری پاژه استخوان
روشهای درمان تنگی کانال نخاعی
فیزیوتراپی و ورزش، دارو و در برخی موارد جراحی می تواند تسکین دهنده باشد.
فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی که فیزیوتراپیست برای بیماران در نظر می گیرد می تواند به بیمار در ایجاد و حفظ قدرت در عضلات بازوها و قسمت بالایی پاها (چهارسر ران و همسترینگ) کمک کند. این باعث بهبود تعادل، توانایی راه رفتن، خم شدن و حرکت و همچنین کنترل درد می شود. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما نشان دهد که کدام ورزش برای شما مناسب است.
داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن، یا ضد التهاب های غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن نیز ممکن است درد را تسکین دهند. علاوه بر این، روماتولوژیست ممکن است داروهای دیگری را برای کمک به درد و یا اسپاسم عضلانی تجویز کند.
تزریق مستقیم به ناحیه اطراف نخاع (معروف به تزریق اپیدورال) ممکن است در صورت درد و التهاب شدید توصیه شوند.
برای برخی از بیماران با علائم شدید که روشهای غیرجراحی همچون فیزیوتراپی نمی تواند به آن ها کمکی کند ، جراحی به عنوان آخرین گزینه درمان انجام می گیرد.این جراحی خارهای استخوانی و تجمع استخوان در کانال نخاعی را برداشته و فضایی را برای اعصاب و نخاع آزاد می کند. فیزیوتراپی پس از جراحی برای بازیابی دامنه حرکات ستون فقرات و تخفیف عوارض جراحی ضروری است که با مراجعه به کلینیک فیزیوتراپی رایبد (بهترین فیزیوتراپی دماوند) می توانید از آن بهره مند شوید.
کلمات مرتبط :
تنگی کانال نخاعی – تنگی ستون فقرات – فیزیوتراپی ستون فقرات در دماوند – فیزیوتراپی کمر در پردیس – فیزیوتراپی کمر در گیلاوند