فاشیای کف پا یک بیماری شایع پا است که زمانی رخ می دهد که فاسیای کف پا، نوار بافت ضخیمی که در امتداد کف پا از پاشنه پا تا انگشتان پا قرار دارد، ملتهب یا تحریک شود. این یک نوع آسیب فشاری مکرر است که به طور معمول باعث درد در پاشنه یا قوس پا می شود.
درمان فاشیای کف پا معمولاً شامل استراحت، تمرینات کششی، یخ، داروهای مسکن بدون نسخه و وسایل ارتز مانند پدهای پاشنه پا یا تکیه گاه های قوس است. در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است فیزیوتراپی یا حتی جراحی را توصیه کند.
علائم فاشیای کف پا
شایع ترین علامت فاسیای کف پا درد است که معمولا در پاشنه یا قوس پا احساس می شود. درد می تواند تیز و سوزشی باشد و ممکن است در صبح یا بعد از نشستن یا ایستادن طولانی مدت بدتر شود. سایر علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- حساسیت یا تورم در اطراف ناحیه آسیب دیده
- سفتی یا محدودیت دامنه حرکتی در پا یا مچ پا
- تشدید درد با فعالیت و ورزش
- مشکل در راه رفتن یا ایستادن به مدت طولانی
توجه به این نکته ضروری است که همه مبتلایان به فاشیای کف پا همه این علائم را تجربه نمی کنند و شدت علائم می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
دلایل فاشیای کف پا
فاشیای پلانتار در اثر التهاب یا تحریک فاسیای کف پا ایجاد می شود که نوار ضخیم بافتی است که در امتداد کف پا از پاشنه تا انگشتان پا قرار دارد. برخی از علل شایع فاشیای کف پا عبارتند از:
- کفش نامناسب: استفاده از کفش های غیراستاندارد که حمایت کافی را ارائه نمی دهند، می تواند خطر ابتلا به فاسیای کف پا را افزایش دهد.
- چاقی: اضافه وزن یا چاقی می تواند فشار بیشتری به پا وارد کند و در ایجاد فاسیای کف پا نقش داشته باشد.
- سن: فاسیای کف پا در بزرگسالان بالای 40 سال شایع تر است.
- استرس مکرر: فعالیت هایی که شامل استرس مکرر روی پاها می‌شود، مانند دویدن یا پریدن، می‌تواند باعث ایجاد فشار در فاسیای کف پا شود و منجر به التهاب و درد شود.
- مکانیک پا: داشتن کف پای صاف یا قوس بلند، یا الگوی راه رفتن یا راه رفتن غیرطبیعی، می تواند مکانیک پا را تغییر داده و خطر ابتلا به فاسیای کف پا را افزایش دهد.
- عضلات سفت: سفتی در عضلات پا، ساق پا یا همسترینگ می تواند خطر ابتلا به فاسیای کف پا را افزایش دهد.
درمان فاشیای کف پا
درمان فاشیای کف پا معمولاً شامل ترکیبی از استراحت، تمرینات کششی، یخ، داروهای مسکن بدون نسخه و وسایل ارتز مانند پدهای پاشنه پا است.
در اینجا چند گزینه درمانی با جزئیات بیشتر آورده شده است:
استراحت: استراحت دادن به پای آسیب دیده می تواند به کاهش التهاب و بهبودی کمک کند.
فیزیوتراپی: کشش عضلات پا و ساق پا می تواند به کاهش تنش در فاشیای کف پا کمک کند و خطر آسیب بیشتر را کاهش دهد. فیزیوتراپیست شما می تواند تمرینات کششی خاصی را توصیه کند. فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه کششی و تقویتی برای کمک به کاهش درد و بهبود تحرک برای بیمار در نظر بگیرد.
یخ: قرار دادن یخ در ناحیه آسیب دیده می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. چند بار در روز از یک بسته سرد به مدت 15-20 دقیقه استفاده کنید.
داروهای ضد درد بدون نسخه: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
ارتز: دستگاه‌های ارتز سفارشی، مانند پدهای پاشنه یا تکیه گاه های قوس کف پا، می‌توانند به توزیع مجدد فشار روی پاها کمک کنند و از درد و ناراحتی کف پا کم کنند.
جراحی معمولاً برای مواردی که شدید هستند یا به سایر درمان ها پاسخ نمی دهند اختصاص داده می‌شود.
مقالات مرتبط :