تاندونیت روتاتور کاف یکی از آسیب های شایع شانه است که با درد ، التهاب و محدودیت حرکات شانه مشخص می شود.

استفاده از راکت تنیس، قرار دادن یک کتاب در یک قفسه بلند، و دراز کردن دست به عقب برای قرار دادن بازوی خود در آستین – اینها برخی از حرکاتی هستند که با دامنه حرکتی بزرگ شانه ممکن می شوند. ما از این تحرک در بسیاری از فعالیت ها استفاده می کنیم که وقتی شانه درد می کند، می تواند ناتوان کننده باشد. برای افراد جوان تر، آسیب های ورزشی منبع اصلی دردسر است، اما بقیه ما بیشتر از سایش و پارگی طبیعی که با گذشت زمان، بافت های شانه را ضعیف می کند و آنها را در برابر آسیب آسیب پذیر می کند، ترس داریم. این خطر برای افرادی که مشاغل یا سرگرمی هایی دارند که نیاز به حرکات تکراری یا بالای سر دارند، مانند نجاری، نقاشی، تنیس یا بیس بال، بیشتر است.

شایع ترین علت درد شانه، تاندونیت روتاتور کاف است (التهاب تاندون های کلیدی شانه). اولین علامت درد مبهم در اطراف نوک بیرونی شانه است که با فشار دادن، کشیدن، رسیدن به بالای سر یا بالا بردن بازو به پهلو بدتر می شود. دراز کشیدن روی شانه آسیب دیده نیز درد دارد، و درد ممکن است شما را در شب بیدار کند، به خصوص اگر روی شانه بغلتید. حتی لباس پوشیدن هم می تواند یک چالش باشد. در نهایت، درد ممکن است شدیدتر شود و در کل شانه گسترش یابد.

در موارد شدید، تاندونیت می تواند منجر به ساییدگی یا پارگی بافت تاندون شود. خوشبختانه، تاندونیت روتاتور کاف و حتی پارگی معمولاً بدون جراحی قابل درمان هستند.

آناتومی روتاتور کاف
روتاتور کاف از چهار تاندون تشکیل شده است – تاندون فوق خاری، زیر خاری، ترس مینور و زیر کتفی. هر یک از آنها ماهیچه ای به همین نام را به کتف (تیغه شانه) و استخوان بازو یا استخوان بازو می چسباند. تاندون ها با هم کار می کنند تا مفصل را تثبیت کنند، شانه را بچرخانند و بازو را بالای سر ببرند. تاندونیت روتاتور کاف معمولاً با التهاب تاندون فوق خاری شروع می شود و ممکن است با پیشرفت بیماری سه تاندون دیگر را نیز درگیر کند.

دلایل و عوامل خطر

تاندونیت روتاتور کاف به یکباره رخ نمی دهد. معمولاً در یک دوره طولانی با تحریک مکرر در ناحیه ای اتفاق می افتد. بیشتر اوقات در افرادی که مفاصل شل دارند، افرادی که آناتومی استخوانی غیرطبیعی در شانه دارند و افرادی که بلند کردن سنگین یا تکراری بالاتر از سطح شانه انجام می‌دهند، اتفاق می‌افتد.

بلند کردن بالای سر یا فقط حرکت بازو در بالای سر ممکن است باعث سایش یکی از تاندون های روتاتور کاف بین قسمت بالایی استخوان بازو و آکرومیون (که بخشی از تیغه شانه است) شود. علل دیگر عبارتند از تجمع کلسیم در تاندون ها یا آسیب ناگهانی به شانه.

درمان تاندونیت روتاتور کاف

با افزایش سن، بافت تاندون نازک می شود و احتمال پارگی بیشتر می شود. تا یک سوم افراد مسن مبتلا به تاندونیت روتاتور کاف پارگی دارند. موارد جزئی را می توان به صورت محافظه کارانه مانند فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی درمان کرد، اما موارد بزرگ ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشند. مواردی که در اثر آسیب تروماتیک به شانه ایجاد می شود، اغلب با جراحی ترمیم می شوند. با این حال، بهبود ی آهسته است. بسیاری از جراحان ارتوپد ترجیح می‌دهند که جراحی را برای بیماران جوان‌ تر، پارگی‌ های اساسی که زود تشخیص داده می‌شوند و افراد مسن‌ تری که مشاغل یا فعالیت‌ هایشان بر شانه‌هایشان تحمیل می‌کند، توصیه کنند.

این عمل را می توان به صورت آرتروسکوپی انجام داد ، یک روش کم تهاجمی که در آن ابزارهای جراحی از طریق چندین برش کوچک وارد می شوند ، یا از طریق جراحی باز استاندارد که به برش بزرگتری نیاز دارد. اگرچه روش‌های تهاجمی کمتر معمولاً منجر به اقامت کوتاه‌تر در بیمارستان و درد کمتر پس از جراحی می‌شوند. با این حال، همه انواع پارگی ها را نمی توان با آرتروسکوپی درمان کرد.

فیزیوتراپی شانه پس از جراحی شانه برای درمان تاندونیت روتاتور کاف برای بازیابی قدرت و تحرک از دست رفته شانه از اهمیت زیادی برخوردار است.

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی در پردیس – فیزیوتراپی در دماوند – فیزیوتراپی در منزل پردیس – فیزیوتراپی در گیلاوند – فیزیوتراپی در رودهن – فیزیوتراپی در بومهن