تاندونیت آشیل عارضه ای است که با التهاب تاندن آشیل مشخص می شود و منجر به درد و ناتوانی در راه رفتن بدون درد و ادامه فعالیت های ورزشی می شود.
تاندون آشیل، تاندون بزرگی است که عضلات ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل کرده و نقش مهمی در فعالیت های حرکتی از جمله پریدن ، دویدن و راه رفتن طبیعی دارد.
مهم ترین عاملی که خطر بروز تاندوتیت آشیل را افزایش می دهد استفاده بیش از حد است که شامل راه رفتن و دویدن بخصوص روی سطوج ناهموار است.
علامت اصلی این آسیب درد و تورم پشت پاشنه پا هنگام راه رفتن یا دویدن است. همچنین ممکن است احساس سفتی و محدودیت حرکتی در هنگام خم کردن پا وجود داشته باشد، مهم ترین علائم تاندونیت آشیل عبارتند از :
- احساس درد در پاشنه پا یا پشت ساق پا
- حساسیت پاشنه و پشت ساق پا به لمس و فشار
- تورم قابل مشاهده در ساق پا
- محدود شدن دامنه حرکتی مچ پا
- تشدید درد پس از راه رفتن و ایستادن طولانی
- ناتوانی در دویدن بدون درد
- تشدید درد و ناراحتی پس از بیدار شدن از خواب
- افزایش ضخامت تاندون آشیل که تنها در تصاویر رادیوگرافی مشخص می شود.
دلایل التهاب تاندون آشیل
این آسیب معمولا به دلیل استفاده بیش از حد از تاندون در حین ورزش یا ساییدگی تدریجی و پارگی در نتیجه افزایش سن رخ می دهد.
سایر دلایلی که با خطر بروز تاندونیت آشیل همراهند عبارتند از :
- عدم گرم کردن مناسب قبل از تمرینات و فعالیت های ورزشی
- کشیدگی عضلات ساق پا به دلیل حرکات مکرر پا
- دویدن در مسیرهای سربالایی و یا سطوح ناهموار
- استفاده از کفش غیراستاندارد هنگام ورزش و پیاده روی
- توقف سریع و تغییر جهت ناگهانی که در ورزشهایی مانند تنیس زیاد دیده می شود.
- افزایش ناگهانی شدت فعالیت های بدنی بدون آمادگی قبلی
درمان تاندونیت آشیل
درمان این آسیب در اغلب موارد با روشهای ساده و غیرتهاجمی امکان پذیر است و جراحی بندرت ضرورت پیدا می کند.
رایج ترین راهکارهای درمان التهاب تاندون آشیل عبارتند از :
کاهش سطح فعالیت بدنی تا زمان بهبودی کامل برای جلوگیری از وارد شدن فشار بر تاندون ملتهب توصیه می شود.به مدت 1 تا 2 روز روی تاندون خود فشار یا وزن وارد نکنید تا زمانی که بتوانید بدون درد راه بروید. اگر در این مدت فشار اضافی روی آن وارد نشود، معمولاً تاندون سریعتر بهبود می یابد. در صورت نیاز به جابجایی در این زمان، پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که از عصا استفاده کنید.
انجام ورزشهای کم فشار مانند شنا در این زمان توصیه می شود.
قرار دادن کمپرس یخ بر روی پشت ساق پا کمک زیادی به کاهش درد و التهاب می کند. یخ معمولا باعث کاهش سریعتر التهاب یا تورم می شود.
در برخی موارد ممکن است استفاده از بریس نیز توصیه شود.
قرار دادن پا در سطحی بالاتر از قلب توصیه می شود. پای خود را بالاتر از سطح سینه خود قرار دهید. از آنجایی که پای شما بالاتر از قلب شما است، خون به قلب باز می گردد و تورم را کاهش می دهد.
برای تسکین درد و التهاب ناشی از این آسیب استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن توصیه می شود.
فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی که شامل تمرینات کششی و تقویتی می شود مهم ترین بخش از برنامه درمان تاندونیت آشیل است.
اگر درمان های ذکر شده در بالا نتوانند کمکی به بهبودی بیمار و تسکین علائم بکنند ممکن است جراحی برای ترمیم تاندون آشیل ضروری باشد. اگر وضعیت بدتر شود و درمان نشود، خطر پارگی آشیل بیشتر است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. این می تواند باعث درد شدید در ناحیه پاشنه پا شود.
پس از جراحی برای درمان تاندونیت آشیل فیزیوتراپی برای بازیابی دامنه حرکتی و تسریع بهبودی ضروری است.
برای دریافت خدمات فیزیوتراپی پس از جراحی تاندون آشیل و سایر آسیب های ورزشی می توانید به کلینیک فیزیوتراپی رایبد (بهترین فیزیوتراپی پردیس) مراجعه بفرمایید.