سندرم تونل کارپال یک بیماری شایع است که باعث درد، بی حسی، گزگز و ضعف در دست و مچ می شود. زمانی اتفاق می افتد که فشار داخل مچ بر روی عصبی به نام عصب مدیان افزایش یابد. این عصب به انگشت شست، اشاره و میانی و نیمی از انگشت حلقه حس می کند. انگشت کوچک معمولاً تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
تغییرات سبک زندگی، مانند آتل مچ دست و تغییر در فعالیت های شما، درمان‌های ممکن است. جراحی گزینه دیگری برای تونل کارپال است.
تونل کارپال فضایی در مچ دست است که تاندون ها و عصب میانی شما را نگه می دارد. این فضا در سندرم تونل کارپال فشرده می شود. یکی از علائم سندرم تونل کارپ، بی حسی است که در سراسر دست پخش می شود.
افرادی که مچ دست و دست خود را به طور مکرر استفاده می کنند، بیش از سایر افراد در معرض خطر این آسیب قرار دارند.
احتمال ابتلا به این بیماری با افزایش سن بالاتر می رود.
افرادی که در معرض خطر سندرم تونل کارپال هستند کسانی هستند که فعالیت ها یا کارهایی را انجام می دهند که شامل استفاده مکرر از مچ دست و انگشتان است.
عوامل افزایش دهنده خطر
- استفاده طولانی مدت.
- حرکات شدید مچ دست
- خم بودن مچ دست به مدت طولانی
- لرزش مچ دست
- بارداری.
- همودیالیز (فرآیندی که در آن خون فیلتر می شود).
- شکستگی و دررفتگی مچ دست.
- تغییر شکل دست یا مچ دست.
- بیماری های مانند آرتریت روماتوئید و نقرس.
- عدم تعادل هورمونی غده تیروئید (کم کاری تیروئید).
- دیابت.
- افزایش سن
- رسوبات آمیلوئید (یک پروتئین غیر طبیعی).
علائم سندرم تونل کارپال
سندرم تونل کارپال زمانی ایجاد می شود که فضا (تونل کارپال) در مچ دست باریک شود. این کار بر روی عصب میانی و تاندون‌ها (که در داخل تونل کارپال واقع شده‌اند) فشار می‌آورد و باعث تورم آن‌ها می‌شود که حس انگشتان دست را قطع می‌کند.
علائم معمولاً به آرامی شروع می شود و در هر زمانی ممکن است رخ دهد. علائم اولیه عبارتند از:
- بی حسی مچ دست و انگشتان
- سوزن سوزن شدن و یا درد در انگشتان (به ویژه انگشتان شست، اشاره و وسط)
- کاهش احساس در نوک انگشتان.
- مشکل در استفاده از دست برای کارهای کوچک، مانند: دست زدن به اشیاء کوچک ، گرفتن فرمان برای رانندگی، در دست گرفتن کتاب برای خواندن و …
- ضعف در دست
- ناتوانی در انجام کارهایی که نیاز به حرکات ظریف دارند (مانند بستن دکمه های پیراهن).
درمان سندرم تونل کارپال
این بیماری را می توان به دو روش درمان کرد: غیر جراحی یا با جراحی. به طور معمول، درمان‌های غیرجراحی برای موارد کمتر شدید استفاده می‌شود و به شما امکان می‌دهد بدون وقفه به فعالیت‌های روزانه خود ادامه دهید. درمان های جراحی می تواند در موارد شدیدتر کمک کند و نتایج بسیار مثبتی داشته باشد.
درمان های غیر جراحی
- بستن آتل مچ در شب.
- مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن.
- تزریق کورتیزون
- تغییر موقعیت دست و مچ در حین انجام فعالیت ها.
- فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی بخش مهمی از برنامه درمان این بیماری است که توسط متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی رایبد در دماوند به مراجعه کنندگان عزیز ارائه می شود.
درمان های جراحی
زمانی که سندرم تونل کارپال به درمان‌های غیرجراحی پاسخ نمی‌دهد یا قبلاً شدید شده باشد، جراحی توصیه می‌شود. هدف از جراحی افزایش اندازه تونل به منظور کاهش فشار روی اعصاب و تاندون هایی است که از فضا عبور می کنند.
پس از جراحی نیز انجام فیزیوتراپی برای بازیابی توانایی های حرکتی مچ دست از اهمیت زیادی برخوردار است.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی مچ دست – فیزیوتراپی دست در پردیس – فیزیوتراپی در دماوند – فیزیوتراپی در گیلاوند